Er komen veel studenten en hoogopgeleiden naar de stad. Bijna 70 procent van de Amsterdammers die elders in Nederland geboren zijn, is hoog opgeleid. Ook de recente migranten (minder dan 10 jaar in Nederland) zijn relatief vaak hoog opgeleid (40 procent). Hun inkomens liggen relatief hoog.

Het aantal gezinnen neemt in lijn met de groei van het aantal inwoners toe, met name gedreven door volwassen kinderen die langer thuis blijven wonen.

In de periode 2001-2019 ging het aandeel hoge inkomens van 13 procent naar 28 procent.

Deze trend (toename van hoge inkomens en afname van lage en middeninkomens) is er niet alleen in Amsterdam, maar speelt in de gehele metropoolregio.

Middeninkomens komen steeds minder vaak voor, en worden steeds meer gevormd door alleenstaanden.

Vertrek wordt gedreven door de hoge woningprijzen en vooral het ontbreken van grotere gezinswoningen.

Huishoudens kiezen specifieke plekken in de regio. Waar in de stad al lange tijd gesproken wordt van gentrificatie speelt dit ook steeds meer op andere plekken in de regio. Waardoor ook daar de samenstelling van de bevolking verandert.

Doordat er ook veel nieuwe gezinnen gevormd worden, is er de laatste 20 jaar weinig verschoven in het type huishoudens. Ruim de helft is alleenstaand, terwijl gezinnen met kinderen ongeveer 15-16 procent van de huishoudens uitmaken.

Terwijl onder alle groepen de behoefte groeit, neemt het aanbod aan sociale huurwoningen voor lage inkomens af. Dit leidt ertoe dat lage inkomens überhaupt de stad niet meer in komen, of ze zitten vast in hun huidige (niet altijd passende) woning.

Dit geldt ook voor middeninkomens die niet voor sociale huur in aanmerking komen, maar zich ook geen koopwoning in Amsterdam kunnen veroorloven. De voorraad middeldure huurwoningen (tussen € 752 en € 1000 per maand) groeit langzaam.

Huishoudens met hogere inkomens hebben meer keuzevrijheid op de woningmarkt. In de fase van gezinsvorming hebben zij de mogelijkheid te verhuizen naar een grotere woning, binnen de stad (Houthavens, IJ-oevers, IJburg). Of zij maken de keuze te vertrekken naar de regio.

Wachtlijsten voor een sociale woning nemen nog meer toe door afnemend aanbod. Een starter wachtte in 2020 gemiddeld bijna 11 jaar op een woning op het moment van toewijzing, waar dat in 2007 nog 6 jaar was.

Door populariteit van de stad in combinatie met lage rente, soepele leennormen en aantrekkelijkheid in woningen te beleggen voor (vakantie)verhuur zijn de prijzen van koophuizen en vrije sector huurprijzen sterk gestegen.

Dit leidt onder andere ertoe dat jongeren langer thuis wonen, ook na hun studententijd een woning blijven delen en gezinnen de stad uit trekken.